Een dagje Schiphol

Vandaag was het dan eindelijk zo ver, na maanden voorbereiding zouden we voor de tweede keer naar Mumbai gaan! Ik had het geluk om nog een tweede keer te mogen gaan. Bep gaat niet mee dit jaar. In plaats van Bep zou Deborah meegaan. Ook heel gezellig!

De dag begon voor mij om kwart voor zeven met het altijd fijne geluid van mijn wekker. Nog slaapdronken ontbijtte ik even en deed ik de laatste spullen in mijn koffer. Hij voelde redelijk zwaar aan, maar aangezien ik geen weegschaal thuis heb had ik geen idee hoe zwaar mijn koffer daadwerkelijk was. Enfin, op naar het station en richting Schiphol! Ik ontmoette Deborah op het station en na afscheid genomen te hebben van Robert (haar man) gingen we samen richting Schiphol.

Er was gewaarschuwd voor zware sneeuwval, maar dit leek (met de nadruk op leek) behoorlijk mee te vallen. Wij waren dus vol goede moed over de vlucht. Na een vlekkeloze treinreis kwamen we aan bij de incheckbalie. Tanisha en haar ouders waren er al. Zij hadden de fijne mededeling dat de vlucht tot 14:00 vertraagd was (we zouden om 11:40 vliegen). Lekker dan....

Maar goed, niks aan het handje, of we nou hier wachten of in Istanbul, dat maakt ook niet uit natuurlijk. Maar toen begon de ellende. 14:00 werd 14:30. 14:30 werd 15:00. 15:00 werd 18:00. 18:00 werd 'flight cancelled'.
Na de nodige telefoontjes gepleegd te hebben besloten we maar weer door de douane te gaan en richting de Turkish Airlines balie te gaan om daar om hulp te vragen.

Toen ik in de rij ging staan om 13:45 stonden er iets van 10 mensen voor me. Ik was daar positief over en gokte dat ik binnen een half uurtje wel geholpen zou worden. Niet dus. Om 16:15 werden wij dan eindelijk geholpen, na een ellenlange wachtperiode. Het was heel fijn om te zien dat de leerlingen er nog het beste van probeerden te maken. Deborah en ik zijn erg trots op onze groep, ze hebben zich echt top gedragen vandaag.

Het is ook leuk om met lotgenoten in een wachtrij te staan. Je leert veel over elkaar kennen. Zo stond er een man achter me die Agrarisch onderwijs ging geven in Ulaanbaatar (Mongolië) en een andere man die Tasjkent (Uzbekistan) ging verkennen. Zo hoor je nog eens wat!

De arme man van Turkish Airlines was al helemaal geradbraakt toen hij ons moest gaan helpen (en er stonden nog tig mensen te wachten). Na veel verschillende opties geprobeerd te hebben (KLM/Emirates/British Airways) die allemaal niet genoeg plek hadden voor 11 man, is de keus uiteindelijk weer op Turkish Airlines gevallen. Dankzij de sneeuw is onze trip dus met 1 dag verkort. Ik schrijf deze blogpost helaas van achter mijn eigen PC thuis.

Onze nieuwe vlucht vertrekt morgen om 10:55. De weersvoorspelling is goed, het gaat niet sneeuwen. Als dat zo blijft vertrekken we hoogstwaarschijnlijk gewoon naar Istanbul en dan naar Mumbai. Let's hope that the weather gods won't intervene with our plans again!

Ik hoop dat mijn volgende blogpost vanuit Istanbul/Mumbai zal zijn!

-Edward