Een aantal drukke dagen

Het blijkt moeilijker dan ik dacht om hier vaak op internet te komen. Vandaar dat ik nu in 1 keer een blogpost plaats van een aantal dagen. Ik kan niet beloven dat ik iedere dag een blogpost zal plaatsen, maar ik ga het wel proberen!

Maandagavond zijn we met de hele Nederlandse groep en een deel van de Indiase groep naar de Cricket Club India (CCI) geweest. Daar hebben we gedineerd. Dit is de plek waar we vorig jaar het eindfeest gevierd hebben. Het is een prachtige plek die zijn naam ontleent aan het feit dat de club gevestigd is in een Cricket stadion. Het nationale team van India speelde hier vroeger zijn wedstrijden. Tegenwoordig spelen ze in een ander, veel groter stadion en is dit stadion veranderd in een exclusieve club.

Het diner was erg lekker, het was de eerste keer dat we Indiaas aten op deze excursie. 1 van de vaders gaf aan dat de lamskebab de specialiteit was. Deze kebab was Zo mals dat het Letterlijk smolt in mijn mond. Ik heb nog nooit zulk mals vlees gegeten! Het was echt verrukkelijk.

Gisteren was de eerste dag van een tweedaagse workshop. Vorig jaar was het onderwerp van de workshop schoon water, ditmaal was het recycling. Er waren twee (volwassen) vrijwilligers van een kinderbeweging die zich inzetten voor een betere samenleving in India. Zij zouden de gecombineerde groep van Campion leerlingen, OVC leerlingen en leerlingen van nog twee andere scholen wat gaan leren over recycling en het enorme belang daarvan.

Er waren een aantal erg interessante filmpjes en ook leuke spelletjes. Morgen gaan we verder, we hebben onder andere zelf papier gemaakt waar we morgen wat op gaan schrijven (het is nu nog aan het drogen.

Voor mij was er 1 moment wat echt een eyeopener was. Er werd een film vertoond over hoe recycling gebeurde in Europa (om precies te zijn Denemarken). Het filmpje liet uitgebreid zien hoe wij dat deden en gaf ook aan dat dát was waar India naar toe moet. Echter… het filmpje kwam uit ongeveer 1990. Zij proberen nu dus heel hard om op het niveau te komen wat wij 20 jaar geleden hadden. Dat lijkt misschien raar, maar als je bedenkt dat Nederland al honderden jaren oud is, en India slechts een jaar of 70 (sinds 1947) onafhankelijk is, dan is het eigenlijk erg logisch dat ze op veel gebieden achter lopen, vergeleken met ons.

Ik denk dat ik nooit zal wennen aan het dienstbare leven hier. De rijkeren hebben erg veel bediendes (butlers, chauffeurs, koks etc). Mijn nuchtere Nederlandse hoofd zegt dat het erg vreemd is dat iemand mij met de auto heen en weer rijdt en netjes op me wacht tot ik klaar ben. Toch is dat de realiteit hier. Het heeft voor een in mijn ogen unieke situatie gezorgd, waar de rijken de armen nodig hebben. Deze twee klasses zijn dan ook redelijk gelukkig. Echter de middenklasse wordt door beide kanten uitgeknepen (de rijken kopen de plekken weg die de middenklasse wil, de armen krijgt de resterende plekken van de regering (er zijn veel belangrijke posten gereserveerd voor de armen). Deze middenklasse is dan ook erg ontevreden en veel ouders geven aan dat het hun niet zal verbazen als er binnen een jaar of 5 een grote opstand zal uitbreken. Sommige vaders zeggen zelfs dat India een dictator nodig heeft om het leven te veranderen. Ik ben het hier eigenlijk wel mee eens. Als je kijkt naar China, dan zie je wat een dictator kan doen voor een land (op een goede en slechte manier). China is in veel opzichten veel verder dan India, en dat ligt puur aan de bizar slechte en corrupte regering van India.

Enfin, genoeg amateurpolitiek. Na de workshop op de Campion school zijn we met de hele groep gaan wandelen van Chowpatty beach naar de ‘Hanging gardens’. Dit was al met al ruim een uur wandelen en gaf ons een kijkje in een aantal karakteristieke plekken van Mumbai. Twee vaders hebben ons ook veel interessante dingen verteld. De Hanging Gardens liggen bijvoorbeeld op een water reservoir waar 3 miljoen Gallon aan water in past, genoeg voor een groot deel van Mumbai. Ik wist niet eens dat zulke grote water reservoirs bestonden…

Gisteravond zijn Deborah en ik gaan eten in het creatief hetende Gaylord restaurant, samen met Farsiah, Tanisha, Kristel, hun gastjongen Rohan en zijn moeder. Hoewel de naam wat apart was, was het eten echt geweldig. We hebben (weer) heerlijk gegeten! Daarna zijn we nog even naar de nieuw geopende Starbucks gegaan (vlak achter het Taj Mahal hotel en vlakbij de welbekende Gateway of India) om even gebruik te maken van het Wifi en zo even te videochatten met het thuisfront. Momenteel typ ik deze blogpost in het hotel. Dat internet is echter te langzaam voor videochatten.

VAndaag was deel twee van de workshop. We zijn naar een vijfsterren hotel geweest dat alles zo milieuvriendelijk mogelijk wil doen. Dit houdt in, alles zo veel mogelijk hergebruiken en geen gebruik maken van schadelijke stoffen. Het was erg boeiend om te zien hoe creatief ze in dit hotel gebruik maken van de verschillende manieren van energie die er voor handen zijn. De hitte die de airconditioningsystemen afgeven (aan de achterkant) wordt bijvoorbeeld gebruikt om het zwembadwater te verwarmen. Zo zijn er nog tig slimme dingen die ze in dit hotel doen om energie te besparen en het milieu minder te belasten.

Vanavond gaan we naar een shopping mall toe om te winkelen. We zullen ook eten in deze mall. Morgen gaan we de sloppenwijken in, om te zien waar de REAP foundation hun werk doet. Dit wordt waarschijnlijk een echte eyeopener voor onze leerlingen.

Het is goed om te zien dat de kinderen, na een wat stroef begin, het nu goed met elkaar kunnen vinden. Dit werd zeker duidelijk tijdens de busrit vandaag, waarbij we weer eens verdwaalt waren, net zoals vorig jaar. En net zoals vorig jaar hield mijn collega Sunil keihard vol dat ze precies wisten waar we waren en waar we heen gingen. Dit terwijl we alleen maar rondjes reden. Achja, zo gaat dat hier in

-Edward