Slumdog Poorionaire

Gisteren (donderdag) en vandaag (vrijdag) stonden in het teken van de Sloppenwijken.

Het contrast met woensdagavond kon bijna niet groter zijn. We gingen naar de Palladium mall toe, waar ontzettend veel winkels zijn. Naast relatief ' simpele' winkels als de ZARA zitten er ook superdure winkels van Gucci, Versaci, Lacoste en dergelijke superdure merken. Ik vond het leuk om er rond te lopen, maar ik heb niks gekocht omdat het allemaal wel erg duur was.

Donderdag was REAP dag en tevens de dag dat we met een Indiase trein zouden gaan. Deborah en ik begeleidden de groep samen met onze Indiase collega's Denziano en Sunil (dat zijn tevens ook de docenten die naar Nederland zullen komen). De heenreis was relatief rustig. Het was geen spitsuur en we stapten in bij het begin station, dus we konden allemaal zitten en de trein was behoorlijk leeg. Na ongeveer 5 kwartier in de trein kwamen we aan in Kalva, de sloppenwijk waar het hoofdkwartier van de REAP stichting gevestigd is.

Op het hoofdkwartier van REAP worden de docenten (die zelf ook gewoon uit de sloppenwijken komen) getraind om les te geven aan de kinderen tussen de 4 en 12 jaar. Dit gebeurd in kleine (ongeveer 15 m2) schooltjes in de sloppenwijken zelf.

We werden gescheiden in drie groepen, en die drie groepen werden apart door de sloppenwijken geleid. We zouden allemaal een ander schooltje bezoeken. Ik zat in een groep met Sunil. De Nederlandse 'delegatie' in mijn groep bestond uit Ralph, Olenka en Angelica. Direct toen we de sloppenwijken in liepen kon je zien dat het een grote impact had op alle kinderen. Ook op de Indiase jongens, die, gefortuneerd en beschermd als ze zijn, nog nooit in de sloppenwijken geweest waren.

De Indiase jongens hadden twee spelletjes voorbereid voor de kinderen. Ook voerden ze een sketch met een leerzame boodschap over hygiene (in het Hindi) op. Onze leerlingen zongen een Nederlands liedje voor de kinderen. De keus was gevallen op ' Oh Denneboom'. Het was vertederend om te zien dat een aantal kinderen het na probeerde te zingen, direct nadat onze leerlingen klaar waren met zingen.

Na het zingen deden de kids, onder begeleiding van de Campion jongens, een potje ' hand cricket'. Dit is hetzelfde als normaal Cricket, maar met het verschil dat er met de hand geslagen wordt in plaats van met een knuppel.

Hierna gingen we naar het hoofdkwartier van REAP om te lunchen en om het ingezamelde geld/de spullen die we voor REAP hadden te geven. DE stichting nam onze giften met erg veel dank in ontvangst. Na afloop hebben Deborah en ik nog even met 1 van de leiders gesproken en volgend jaar gaan we de hulp wellicht uitbreiden. Wordt nog vervolgd!

S'avonds gingen Deborah en ik uit eten met het tweede gastgezin van Jessey en Ralph. Ze namen ons mee naar de 'Radio Club'. Deze club had een prachtige locatie aan Marine Drive en direct aan de Arabische zee. De ouders stelden voor om veel verschillende Indiase gerechten te proberen en dan telkens kleine porties te bestellen. Dit is wat we gedaan hebben, dus we hebben veel verschillende gerechten gehad. De een was nog lekkerder dan de ander! Ook waren de ouders erg gezellige en vriendelijke mensen. Ze gaven aan dat Jessey en Ralph zich ontzettend netjes gedragen hadden en dat ze ook alle gerechten in ieder geval geprobeerd hadden. Altijd goed om te horen als begeleider!

Vandaag zijn we naar Dharavi gegaan. Dharavi is 1 van de grootste sloppenwijken van Azie. Er wonen een miljoen mensen op 1.75 km2. Je kunt je dus wel voorstellen hoe weinig ruimte er is in Dharavi. We moesten om 6:30 op school verzamelen om die kant op te gaan. Toen we aankwamen in Dharavi werd de groep in zeven kleinere groepen gesplitst. De groep was aangevuld met 2e jaars leerlingen die volgend jaar zullen deelnemen aan de uitwisseling. Mijn groep (met Ralph als Nederlandse delegatie) werd rondgeleid door een 20 jarige jongen die slechts tot het 3e leerjaar van de middelbare school op school gezeten heeft en ook zelf in Dharavi woont. Hij sprak echter goed Engels.

Dharavi is een ongelooflijke plek. Het is er zo krap dat er geen ruimte is voor fatsoenlijk sanitair. De mensen moeten dus buiten op de afvalhopen hun behoefte doen. Omdat de sloppenwijk zo groot is, is er een hele samenleving in de samenleving ontstaan. Er zijn winkels, restaurants, supermarkten, alles. Je hoeft Dharavi niet uit om alles te krijgen wat je nodig hebt. Ik vond het een hele interessante rondleiding, we kwamen van alles te weten en we kregen een mooie glimp van het leven in Dharavi. Op sommige plekken stonk het gigantisch, maar het was goed om te zien dat de mensen die daar wonen wel gelukkig zijn. Ze hebben ook verbazingwekkend veel faciliteiten. Zo zagen we veel mobiele telefoons en ook regelmatig een TV. Toch is het leven in Dharavi keihard, het is een echte jungle.

Na dit zeer interessante uitstapje gingen we terug naar de Campion school. Hier werden eerst de ervaringen van de verschillende groepjes gedeeld. Vervolgens werd er gediscusseerd over wat iedereen individueel als persoon zou kunnen betekenen om hier wat te veranderen. Er waren heel wat verschillende meningen, maar ik denk dat de elite (waar deze jongens toe behoren) er alles aan gelegen is om de situatie zo lang mogelijk te houden zoals deze is. Een revolutie/opstand is de enige manier waarop de situatie Echt kan veranderen.

We zitten nu in het computerlokaal. Ik ben bezig met deze blogpost en de leerlingen zijn bezig met hun verslag, wat voor de Nederlanders voor de kerstvakantie af moet zijn. Vanavond gaan we met de hele groep, alle ouders en alle vier de docenten (Deborah, Sunil, Denziano, ik) naar een restaurant dat " The Village" heet. Vorig jaar zijn we hier ook naar toe geweest met de groep. Dit is een restaurant waar een klassiek Indiaas plattelandsdorpje is nagebouwd, met het eten en de entertainment die daarbij horen. Vorig jaar was dit een enorm succes en ik twijfel er niet aan dat het dit jaar ook zo zal zijn.

Morgen hebben we een ochtendprogramma met kinderen uit Talasari. Dit is een dorp buiten MUmbai, waar we origineel naar toe zouden gaan. De sneeuw gooide echter roet in het eten, waardoor de kinderen nu hierheen komen. Daarna zijn de kinderen vrij om de laatste anderhalve dag te besteden zoals ze zelf willen. Deborah en ik gaan de hort op met Denziano en Sunil. We gaan naar Elephanta Island en daarna samen uit eten.

Er liggen dus weer prachtige dingen in het verschiet!

Tot snel!

-Edward