The City Got To Me

Dit verslag is iets later dan normaal, maar over het waarom later meer.

Gisteren was de culturele uitwisseling tussen de twee scholen. Beide groepen zouden de andere in een half uur wat leren over hun eigen land.

Onze leerlingen hadden gekozen voor een presentatie over het OVC, Almere en Nederland, gecombineerd met een drietal filmpjes, waaronder de lipdub die we vorig jaar gemaakt hebben met de hele sectie Cambridge Engels. Ik vond het behoorlijk goed gaan allemaal.

De Indiase jongens hadden echter voor een hele andere aanpak gekozen. Zij liepen eerst een modeshow in traditionele Indiase kleding, gevolgt door traditionele Indiase dans. Hierbij werden een aantal van onze leerlingen het podium op getrokken om mee te doen.

Na de uitwisseling gingen we samen naar een restaurant dat "The Village" heet. Dit is een Indiaas restaurant waar, surprise suprise, een Indiaas dorpje is nagebouwd. Het eten was erg lekker.

Echter er was ook entertainment. Het personeel deed traditionele dansen voor en de leerlingen, docenten en moeders van de Indiase leerlingen deden daarna ook mee. Dit eindigde in een groot dansfestijn waar alle leerlingen het enorm naar hun zin hadden. Een erg geslaagde middag dus!

Ook heb ik mijn hand laten lezen door een zogenaamde 'palm reader'. Het is fijn om te weten dat ik later een eigen bedrijf krijg en last krijg van mijn gewrichten. Weet je dat ook weer!

S'avonds zijn we gaan eten met de familie Saraf, het tweede gastgezin van Willemien en Myrthe. We gingen naar een erg populair restaurant wat redelijk in de buurt van ons hotel ligt. Tijdens het eten daagde Willemien Myrthe uit om samen een (extreem hete) chilipeper in 1 keer op te eten. Willemien telde af, 3,2,1 en toen zouden ze het allebei opeten. Myrthe at het op, Willemien deed dit niet. Hoe heet de peper was, was goed te zien aan de reactie van Myrthe. Ik denk dat je veilig kan stellen dat haar mond zowat ontplofte. Ik heb wel veel respect voor het feit dat Myrthe de peper gewoon opat!

Na het eten zijn we nog wat koffie gaan drinken in het favoriete restaurant van meneer Saraf. Daarna volgde de terugreis naar het hotel en gingen we slapen.

De volgende morgen zag er voor mij echter niet zo goed uit. Zoals in de titel staat, The city got to me. Dit bedoel ik op twee manieren. Aan de ene kant figuurlijk aangezien ik toch best verliefd geworden ben op Mumbai.

Maar aan de andere kant ook letterlijk omdat ik last had van buikpijn en alle bijbehorende ellende die ervoor zorgde dat ik echt geen drie uur in een bus kan zitten vandaag. Daarom moest ik helaas verstek laten gaan vandaag. De anderen zijn nu zonder mij naar een National Park toe, waar ze waarschijnlijk luipaarden te zien krijgen.

Aangezien ik daar niet bijben zal het volgende verslag waarschijnlijk van Bep zijn, zodat jullie toch weten hoe dat is geweest. Ik voel me nu al iets beter, maar ben wel blij dat ik de juiste keus genomen heb door niet te gaan.