It's No Problem!

Een nieuwe dag, en een nieuwe blogpost! Vandaag zijn we naar een filmset geweest van een nieuwe serie. De serie is in het Hindi. Hij gaat over het opgroeien van kinderen en de bijbehorende problemen.

Hoewel het erg leuk was om een keer op een filmset te zijn en een serie opgenomen te zien worden, was de reis ernaar toe en weer terug toch het meest opzienbarend.

Het begon al op het moment dat we de bus instapten. Na ongeveer tien minuten ontdekte 1 van de Indiase jongens dat er een ster in de ruit zat (er hing een gordijn voor). Toen dit aan de chauffeur verteld werd, ging hij even polshoogte nemen. Hij gaf aan dat het idd niet zo mooi was en dat we van bus zouden wisselen. Groot was dan ook onze verbazing toen hij doodleuk verder reed. Navraag leerde ons dat hij nog even naar het busdepot moest rijden. Toen wij vroegen of dit niet gevaarlijk was, kregen we als antwoord, no, it's no problem!

Dit antwoord deed onze wenkbrauwen uiteraard een beetje fronsen. Echter, na een half uur(!!) gereden te hebben en een spoor van glas achter gelaten te hebben, wisselden we van bus. Toen we een goed uur onderweg waren, stopte de bus ineens op de snelweg. Één van de Indiase docenten stapte uit en liep naar een man naast de snelweg om de weg te vragen. Naja, kan gebeuren zou je denken. We vermoedden dat hij de weg wel ongeveer wist, maar nog even verduidelijking wilde. Echter, nadat onze Indiase collega het voor de zesde keer gevraagd had, begonnen Bep en ik toch wat anders te vermoeden. Het werd er niet beter op toen hij de weg vroeg aan twee oude mannen. De ene man wees resoluut naar links, en de andere wees resoluut naar rechts. Bep en ik lagen helemaal dubbel hierom. Echter bleef onze collega glashard volhouden dat we niet verdwaald waren. No problem, we get there soon! Fijn detail was dat de jongens en meiden het goed samen konden vinden en er dus totaal geen last van hadden dat de reis meer dan twee uur duurde.

Uiteindelijk kwamen we bij de studio aan. Zoals ik al eerder zei, was het erg bijzonder om over een set te lopen en opnames echt mee te maken. De pauzes tussen de activiteiten in duurden wel erg lang. De leerlingen vulden deze tijd met het uitwisselen van Indiase en Nederlandse kringspellen.

Helaas had deze fijne dag ook een negatieve keerzijde. 1 van de Indiase jongens stapte op een tegel, die vervolgens doormidden brak. Deze tegel lag over een goot van ongeveer een meter diep. De jongen viel in de goot en bezeerde daarbij zijn been. Het is niet helemaal duidelijk wat er nou precies aan de hand is, dat horen we morgen. Wel weten we dat er een flinke snee inzit en dat het in ieder geval niet gebroken is. We denken dat het wel mee zal vallen. Bep en ik vermoeden zelfs dat de jongen op een bepaalde manier blij was dat het hem overkwam, omdat onze meiden ineens erg veel aandacht voor hem hadden.

De terugreis was niet minder speciaal dan de heenreis. Allereerst had de jongen met het bezeerde been het zwaar te verduren. Er kwamen regelmatig mensen kijken hoe het met hem ging. Echter, omdat de bus vaak onverwacht remde (lang leve het verkeer in Mumbai! Nicky, jij moet hier eens een dagje gaan rijden, Dat is pas eng!), vielen de leerlingen naar voren en raakten daarbij geregeld zijn zere baan. Toen we ongeveer halverwege de reis waren, begon er ineens water te lekken uit de ventilatiegaten. Onderzoek leerde me dat het niet van een waterfles kon zijn. Het moest dus wel uit de airco komen. De chauffeur werd geinformeerd door de Indiase leraren. Na een kort gesprek kon onze Indiase collega Sunil ons gerust stellen: It's no problem! Wij keken hier een beetje verbaasd bij. Bep vroeg Sunil of de airco niet uitmoest. Water en electriciteit kan immers kortsluiting en dus brand veroorzaken.

Onze andere Indiase collega, Teesta, zei tot onze grote verbazing dat dit in India niet mogelijk was vanwege de luchtvochtigheid. Dus wederom, it's no problem! Nog geen vijf minuten later begon ook de airco boven de hoofden van Sunil en Teesta te lekken. Onze reactie hierop was uiteraard, It's no problem! Dit werd begeleid met veel gelach.

Al met al is reizen in India een heel avontuur. Om deze trip met een serieuze noot te eindigen willen we zeggen dat je ook heel veel bittere armoede tegenkomt tijdens zo'n reis. Dit is erg triest om te zien voor ons.

S'avonds zijn we met de familie Vaswani (De eerste gastouders van Floor de Vries en Laura), gisteren waren we bij de familie Malik, de eerste gastouders van Le-Charra en Naomi. Morgen gaan we op bezoek bij de familie Shekhar, waar Marieke en Jana verblijven. Vandaag zijn we vis gaan eten, de specialiteit van Mumbai. Het was erg lekker en heel anders dan in Nederland. Wederom hebben we een heel fijn en gastvrij gezin ontmoet waar de meiden het heel erg naar hun zin hebben.

Morgen is een vrije dag. Wij zijn uitgenodigd om met de familie Shekhar de dag door te brengen. We gaan winkelen, zwemmen, bezienswaardigheden bezoeken en s'avonds uiteraard eten.

Tot morgen!